می نویسم که یادم نره!
Things it yearns to rememberمی نویسم که یادم نره!
Things it yearns to rememberتاب سفید
موسیقی: Childhood Remembered
ﮔﺎﻫﻲ ﺩﻟﻢ ﻫﻮﺍﻱ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺭﻭ ﻣﻴﻜﻨﻪ.
ﻫﻮﺍﻱ ﺍﻭﻥ ﺗﺎﺏ ﺳﻔﻴﺪ ﺗﻪ ﺣﻴﺎﻁِ ﺧﻮﻧﻪ ﻱ ﺑﭽﮕﻲ ﻫﺎ ﺭﻭ ﻣﻴﻜﻨﻪ.ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺑﺰﺭﮔﻪ ﺑﺎ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﻓﺘﺮﺍﺵ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﻪ ﺭﻭﻱ ﺗﺎﺏ.ﻣﻦ ﺑﺪﻭﻡ ﻃﺮﻓﺶ,ﺑﺸﻴﻨﻢ ﻛﻨﺎﺭﺵ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺯﺵ ﺑﺨﻮﺍﻡ ﻫﻠﻢ ﺑﺪﻩ.ﺩﺳﺖ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﺶ ﺭﻭ ﺑﻜﺸﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﻡ ﻭ لپمو ﺑﻜﺸﻪ ﻭ ﺑﮕﻪ:
ﻣﮕﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﻳﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﻣﻴﺸﻪ ﺧﻼﺹ ﺷﺪ؟؟
ﻣﻦ ﻧﺨﻮﺩﻱ ﺑﺨﻨﺪﻡ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺪﻥ..
ﺗﺎﺏ ﺗﺎﺏ ﻋﺒﺎﺳﻲ,ﺧﺪﺍ ﻣﻨﻮ ﻧﻨﺪﺍﺯﻱ
ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺑﺰﺭﮔﻪ ﻣﺤﻜﻢ ﻫﻠﻢ ﺑﺪﻩ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﻢ ﺑﺨﻮﻧﻪ:
ﺍﮔﻪ ﻣﻨﻮ ﺑﻨﺪﺍﺯﻱ,ﺩﻳﮕﻪ ﻧﻤﻲ ﻳﺎﻡ ﺑﺎﺯﻱ
ﺗﺎﺏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺮﻩ.ﺣﻴﺎﻁ ﭘﺮ ﺑﺸﻪ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﻱ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﻱ ﻣﻦ.ﺑﺎﺯﻡ ﺑﺮﻡ ﺑﺎﻻﺗﺮ.ﺍﻭﻧﻘﺪﺭﻱ ﻛﻪ ﺳﺮﻡ ﺑﺮﺳﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﻱ ﺩﺭﺧﺖ ﺗﻮﺕ. ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺳﺮﺵ ﺭﻭ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﻴﺎﺭﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ,ﺑﺎ ﺩﻟﻬﺮﻩ ﺑﮕﻪ :
ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ!ﺍﻻﻥ ﻣﻴﻮﻓﺘﻲ..
ﻣﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺟﻴﻎ ﺑﻜﺸﻢ,ﺑﺨﻨﺪﻡ ﻭ ﺑﮕﻢ:
ﺍﮔﻪ ﻣﻨﻮ ﺑﻨﺪﺍﺯﻩ ﺩﻳﮕﻪ ﻧﻤﻴﺮﻡ ﺑﺎﺯﻱ.
ﻓﻮﺍﺭﻩ ﻱ ﻣﻴﻮﻥ ﺩﺭﺧﺘﺎ ﺑﺎﺯ ﺑﺸﻪ.ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺑﺰﺭﮔﻪ تاب ﺭﻭ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻩ.ﻣﻨﻮ ﺑﻐﻞ ﻛﻨﻪ ﻭ ﺑﺪﻭﻩ ﺗﻮﻱ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻱ ﭼﻤﻦ ﻛﺎﺭﻱ.ﺩﺳﺘﺎﻣﻮ ﺑﮕﻴﺮﻩ ﻭ ﺯﻳﺮ ﻓﻮﺍﺭﻩ ﭼﺮﺥ ﺑﺰﻧﻴﻢ.ﺩﻧﻴﺎ ﺩﻭﺭ ﺳﺮ ﺟﻔﺘﻤﻮﻥ ﺑﭽﺮﺧﻪ ﻭ ﺑﻴﻮﻓﺘﻴﻢ ﺭﻭﻱ ﭼﻤﻦ ﻫﺎﻱ ﺧﻴﺲ
...
ﺑﻪ ﻛﺎﻏﺬ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﻜﻨﻢ.ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻱ ﭼﻤﻦ ﻫﺎﻱ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺧﻴﺲ ﺷﺪﻩ.ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﻛﻨﺎﺭ ﺩﺳﺘﻢ ﻧﻘﺎﺷﻲ ﻣﻴﻜﻨﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻴﻜﻨﻢ.ﻣﻲ ﭼﺮﺧﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺫﻭﻕ ﻣﻴﮕﻪ:
ﺧﺎﻟﻪ!ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻲ ﻛﺸﻴﺪﻡ!
ﺑﻌﺪ ﻳﻬﻮ ﻏﺼﻪ ﻣﻴﺸﻴﻨﻪ ﺗﻮﻱ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻱ ﻟﺮﺯﻭﻥ ﻣﻴﮕﻪ:
ﺧﺎﻟﻪ!ﭼﺮﺍ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﻜﻨﻲ؟
ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻐﻠﺶ ﻣﻴﻜﻨﻢ.ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﻴﮕﻢ:
ﺩﻟﻢ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺏ ﻫﺎﻱ ﺗﻮﻱ ﻧﻘﺎﺷﻴﺖ ﺧﻮﺍﺳﺖ!
ﻣﻴﺨﻨﺪﻩ.ﮔﻮﻧﻪ ﻡ ﺭﻭ ﻣﻴﺒﻮﺳﻪ.ﻧﻘﺎﺷﻲ ﺭﻭ ﻣﻴﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭ ﻣﻴﮕﻪ:
ﻣﺎﻝ ﺗﻮ!
ﻣﺤﻜﻢ ﺗﺮ ﺑﻐﻠﺶ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﺍﺷﻚ ﻣﻴﺮﻳﺰﻡ..
ﺭﺍﺳﺘﻲ ﺧﺪﺍ!ﻓﺮﺩﺍ ﻫﻢ ﺩﻟﻢ ﻫﻮﺍﻱ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭ ﻣﻴﻜﻨﻪ!ﻧﻪ!؟
