ﻣﻴﺪﻭﻧﻲ ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺶ ﻓﻚ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻣﻴﺒﻴﻨﻢ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻛﺎﺭﻡ ﺑﻬﻢ ﺭﻳﺨﺘﻦ ﺑﻮﺩﻩ.ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻥ ﺍﻭﻟﺶ...ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻥ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺍﺣﻤﻖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺣﺎﻻ ﺑﻮﺩﻡ.ﻳﺎﺩﻣﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻼﺷﻤﻮ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ ﻳﺎﺱ ﺑﻴﺎﺩ ﭘﻴﺶ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻌﺪﺵ ﻛﻪ ﻧﺸﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰﻭ ﺭﻳﺨﺘﻢ ﺑﻬﻢ.ﻳﺎﺩﻣﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻟﻢ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺖ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﻛﻼﺱ ﺑﺸﻪ ﻭﻗﺘﻲ ﺭﻓﺖ ﺍﻭﻝ ﭘﻨﺞ ﮔﺬﺍﺷﺘﻤﺶ ﻛﻨﺎﺭ.ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻭﺍﺳﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮ ﺳﻌﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﻓﻚ ﻣﻴﻜﺮﺩﻡ ﺷﻜﻞ ﻣﻨﻲ ﻭ ﻭﻗﺘﻲ ﺗﻮ ﺷﺮﻭﻉ ﻛﺮﺩﻱ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻤﺖ ﻛﻨﺎﺭ.ﺍﻭﻥ ﺁﺩﻣﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺟﺎﺗﻮ ﺑﮕﻴﺮﻥ ﺩﺳﺸﻮﻧﻮ ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﻢ ﻣﻴﻜﺸﻮﻧﺪﻡ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻌﺪ ﻛﻪ ﻳﻪ ﻗﺪﻡ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﻣﻴﻮﻣﺪﻥ ﺳﻤﺘﻢ ﭘﺮﺗﺸﻮﻥ ﻣﻴﻜﺮﺩﻡ ﻓﺮﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺍﻭﻧﻮﺭ ﺗﺮ.ﻳﺎﺩﻣﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﻌﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺸﻢ ﻭﻗﺘﻲ ﻧﺸﺪﻡ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰﻭ ﺑﻪ ﺁﺗﻴﺶ ﻛﺸﻴﺪﻡ.ﺑﻌﺪ ﺍﻭﻥ ﺳﻌﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺑﺸﻦ ﺷﺪﻥ ﻭﻟﻲ ﺍﻭﻥ ﺣﺴﻲ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﭘﺲ ﺧﺮﺍﺑﺶ ﻛﺮﺩﻡ.ﻣﻴﺒﻴﻨﻲ؟!ﺗﻮ ﻭ ﻳﺎﺱ ﻭ ﻳﮕﺎﻧﻪ... ﻧﻤﻴﺪﻭﻧﻢ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﻳﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﻣﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻦ...ﺍﻳﻨﺎ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺲ.ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺲ ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺨﺮﺑﻢ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮﺏ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﻧﻪ!ﻫﺮ ﺑﻼﻳﻲ ﻣﻴﺎﺭﻡ ﺳﺮ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﻴﺎﺭﻡ...ﺍﻣﺎ ﻳﻪ ﺑﺎﺭ ﻳﻪ ﺟﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺯﻭﺩ ﭘﺮﻳﺪﻡ ﻭﺳﻂ ﺷﺎﻳﺪ ﻗﺼﺪﻡ ﻛﻤﻚ ﺑﻮﺩ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﻫﺮﭼﻲ ﺑﻮﺩ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ.ﮔﺎﻫﻲ ﻣﻴﮕﻢ ﻛﺎﺵ ﺍﻭﻥ ﺷﺐ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺩﺳﺘﺘﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺭﻓﻴﻖ ﺩﻳﻮﻭﻧﻬﻪ ﻧﻤﻴﺪﻭﻧﻢ ﺗﺎ ﻛﺠﺎ ﻣﻴﺮﻱ ﻭﻟﻲ ﭘﺎﺕ ﻫﺴﺘﻢ.ﻛﺎﺵ ﺑﺠﺎﻱ ﻛﻤﻚ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﺍﺯ ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﻃﺮﻑ ﻣﻨﻮ ﻣﻴﮕﻴﺮﻩ ﺣﺮﻑ ﻣﻨﻮ ﻣﻴﺰﻧﻪ ﺧﻮﺩﻣﻢ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ.ﻛﺎﺵ ﺑﺠﺎﻱ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺪﻣﺖ ﺩﺱ ﺳﻤﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺮﺍﺕ ﻳﻪ ﻓﻜﺮ ﺩﺭﺳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ...ﺭﻓﻴﻖ ﺩﻳﻮﻭﻧﻬﻪ ﻣﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﻭﺳﻂ ﻣﺎﺟﺮﺍﺕ... ﮔﺎﻫﻲ ﻓﻚ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻳﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩﻡ ﺁﻳﺎ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﺑﻮﺩ؟!ﮔﺎﻫﻲ ﻓﻚ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎﺩﺕ ﻣﻴﺪﺍﺩﻡ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﻮﺩ ﻳﺎ ﺗﻨﻔﺮ....ﺍﻻﻥ ﺩﻳﺮﻩ ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻳﺮ ﻧﻪ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭﺍﺳﻪ ﺗﻮ ﻫﺲ ﻧﻪ ﺍﻭﻥ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺩﺍﺭﻩ ﺗﻮﺭﻭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﺍﻣﺎ ﮔﺎﻫﻲ ﻓﻚ ﻣﻴﻜﻨﻢ ﺍﮔﻪ ﭘﺎﻱ ﻣﻦ ﻭﺳﻂ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻴﻜﺸﻴﺪ؟!ﺑﻌﻴﺪ ﻣﻴﺪﻭﻧﻢ...ﺑﻌﻴﺪ!

ﭖ.ﻥ ﺍﻭﻧﻲ ﮔﻔﺘﻤﻮ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﺮﻭ ﮔﻮﺵ ﺑﺪﻩ...ﺭﺍﺳﺶ ﻣﻦ ﻫﺮﭼﻲ ﮔﻮﺵ ﻣﻴﺪﻡ ﻳﺎﺩ ﻳﻜﻲ ﻣﻴﻮﻓﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻥ ﺍﻭﻝ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﺵ ﻓﻘﻂ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻱ...ﺭﺍﺳﺖ ﺗﺮﺵ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﻳﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﻣﻨﻮ ﻳﺎﺩﺕ ﻣﻴﻨﺪﺍﺯﻩ... :)