می نویسم که یادم نره!
Things it yearns to rememberمی نویسم که یادم نره!
Things it yearns to remember:) :(
ﻧﻬﺎﻝ ﮐﻮﭼﮑﻢ!
ﭼﻘﺪﺭ ﻏﺮﯾﺐ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﯼ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺧﺎﻧﻪ! ﺷﺒﻨﻢ ﺧﯿﺲ ﻣﺤﺒﺖ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻟﻄﯿﻔﺖ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻣﯿﮑﻨﺪ، ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﭘﺎﮐﺖ ﻗﻄﺮﻩ ﻗﻄﺮﻩ ﻓﺮﻭ ﻣﯿﺮﯾﺰﻧﺪ ﺑﺮ ﺁﻏﻮﺵ ﺳﺮﺩ ﺧﺎﮎ، ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺩﻟﻨﺸﯿﻨﺖ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﮎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﺗﺎﻗﭽﻪ ﯼ ﮔﻠﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﻣﺎﺩﺭﺑﺰﺭﮒ!
ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯾﺖ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ، ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﭘﺮ ﮐﻼﻣﺖ ﻋﺠﯿﺐ ﺗﭙﺶ ﻗﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﺪ!
ﭼﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺍﯼ ﭘﺸﺖ ﭘﺮﺩﻩ ﯼ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺁﺭﻣﯿﺪﻩ ﻭ ﭼﻪ ﺗﭙﺶ ﮐﻮﺑﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﺕ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﯿﺰﻧﺪ!
ﭼﻘﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻢ ﻧﺎﭼﯿﺰ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺳﺮﻭﺩﻥ! ﻭ ﭼﻪ ﺷﺮﻣﯽ ﻣﯿﻨﺸﺎﻧﺪ ﺑﺮ ﺳﺮﺧﯽ ﺻﻮﺭﺗﻢ! ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺑﺎﺯﯾﮕﻮﺵ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﻤﯿﺪﻫﻨﺪ، ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﻧﻬﺎﻝ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺭﯾﺸﻪ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﺁﺑﯽ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﻠﮑﻮﺕ ﺟﺎﺭﯾﺴﺖ، ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺧﯿﺮﮔﯽ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ، ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺳﭙﯿﺪﺵ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﻠﺒﻢ ﻭﺭﻕ ﻣﯿﺰﻧﺪ، ﻟﺒﺨﻨﺪﺵ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﯿﺮﯾﺰﺩ ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﮐﻮﭼﮏ ﺩﺭﺩ ﻫﺎﯾﻢ، ﺩﺳﺘﺎﻥ ﮐﻮﭼﮑﺶ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﻣﯿﺮﺳﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻡ ﺁﺑﯽ ﻣﻠﮑﻮﺕ!
ﻧﻬﺎﻝ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ ﻧﻬﺎﻝ ﮐﻮﭼﮑﯿﺴﺖ؛
ﺍﻣﺎ ﮔﺮﻣﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻭﺳﻌﺖ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺍﺯ ﻗﻠﺐ ﺗﭙﻨﺪﻩ ﺍﺵ، ﺁﺗﺶ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﻣﯿﮑﻨﺪ!
..ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﻗﻠﻤﺖ ﺳُﺮﻧﺎﻱ ﺳـــــﭙﻴﺪﻱ ﺍﺳﺖ؟ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺟﺴﺪﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺗﺎﺭﻳﻜﻲِ ﺑﻐﺾ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻴﻜﺸﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺏِ ﺣﻴﺎﺕ,ﺗﻌﻤﻴﺪ ﻣﻴﺪﻫﺪ؟؟ ﻧﻪ!ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ...
ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺳﺮﻭﺩ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻛﺎﻏﺬ ﻫﺎﻱ ﺳﻔﻴﺪ ﻣﻴﺮﻗﺼﺎﻧﺪ. ﺷﺎﻳﺪ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﻳﻲ ﻛﻨﻢ .. ﻭﻟﻲ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺁﻥ ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎ ﺯﻳﺮ ﻟﺐ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﻠﻮﺩﻱ ﺭﺍ, ﮔﺮﭼﻪ ﻓﺎﻟﺶ, ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻛﻨﻢ؟؟ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﮔﻪ ﮔﺪﺍﺭﻱ ﺻﺪﺍﻳﺖ ﻛﻨﻢ ﺑﻴﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﻴﻦ ﻏﻢ ﺯﺩﻩ ﺍﻡ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺷﻔﺎﮔﺮﺕ ﺭﺍ ﺭﻭﻱ ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ ﺩﺍﻏﻢ ﺑﮕﺬﺍﺭﻱ ﻭ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻻﻻﻳﻲ ﺑﺨﻮﺍﻧﻲ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻣﻴﺪ ﻓﺮﻭ ﺭﻭﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺟﻮ ﻛﻨﻢ؟؟؟ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ ﺭﺍ ﺳﻮﻱ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺩﻫﻢ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺳﻴﺎﻫﺖ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﻮﺯﺩ؟؟ ﺍﺻﻼ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻗﺮﺽ ﺑﮕﻴﺮﻡ, ﺑﻨﺸﻴﻨﻢ,ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺻﺪﺍﻳﺖ ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﻫﺎﻳﻢ ﺟﺎﺭﻱ ﺷﻮﺩ؟؟
ﻫﺎﻥ ﺧﺪﺍ؟؟ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﺕ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺎﻝ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻫﺎﻳﻢ ﺑﺸﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻟﻤﺲ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﺮﺳﻢ؟؟ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺧﺪﺍﻳﻢ؟؟ﻣﻴﺸﻮﺩ!؟
پ.ن : لرزش دستام موقع نوشتن جواب گویای همه چیز بود................ : )
