بیشه ی گور

حیاطی چه فراخ

درختی چه بلند

من در این مدرسه پی چیزی می گردم

پی بیستی شاید

پی خوابی راحت

پی یک تعطیلی

.

.

دم دفتر ماندم

و صدایی آمد

گوش دادم

چه کسی امتحان طرح می کرد؟

راه افتادم

ناظمی بر سر راه نمره ها کم می کرد

انظباطی می داد

و چه بدبختم من

و چه اندازه تنم...

.

.

نکند بد شانسی،برسد از آن سو

آخر دی ماه است

درس هست،امتحان هست،تقلب هست

تا معدل هست ، خر باید زد

در سر من چیزی است

مثل یک غده ی بد

و چنان بی خوابم که دلم می خواهد

بکپم تا ده صبح...

دورها آوایی است که مرا می خواند

و کسی نیست به جز انتظامات کلاس

که به من می گوید

زنگ تفریح خورده ودبیر در راه است...

از یکی از دوستان...