می نویسم که یادم نره!

Things it yearns to remember

می نویسم که یادم نره!

Things it yearns to remember

سقوط دل نشین..

 همیشه عاشق دریا بودم و هستم..

ریز هجوم امواج یه سکون بی همتا هست در عین حرکت.... یه آرامش ناب داره یه ایست دلنشین!!گاهی باید توی امواج غرق شد .. چیز های جالبی رو میشه اونجا پیدا کرد..

 ﻓﻨﺠﺎﻥ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﻱ ﺳﺮﺳﺎﻡ ﺁﻭﺭ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﻻﺗﻴﻦ ﺭﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺍﺗﺎﻕ ﻫﺎ. ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﻤﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘﻢ.ﺩﺭ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﺑﺴﺘﻢ.ﺩﻧﻴﺎﻳﻢ ﺍﺯ ﺍﺯﺩﺣﺎﻡ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺖ.ﭘﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﻛﻨﺎﺭ ﻛﺸﻴﺪﻡ.ﺳﺎﻳﻪ ﻱ ﺑﺪﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻛﺮﺩ.ﻣﺮﺍ ﺟﺬﺏ ﺧﻮﺩﺵ ﻛﺮﺩ.ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ!

 ﺍﺑﺮﻱ ﺗﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺮﺩ.ﺍﺗﺎﻕ ﺗﺎﺭﻳﻚ ﺷﺪ.ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻦ ﭼﻜﻪ ﻣﻴﺸﺪ.ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻫﺎﻱ ﺑﻲ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺑﻮﺩﻡ. ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺑﻮﻱ ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎﻱ ﺧﻴﺲ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﺍ ﭘﺮ ﻛﻨﺪ. ﻗﻬﻮﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺟﺮﻋﻪ ﺟﺮﻋﻪ ﻧﻮﺷﻴﺪﻡ.ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺗﻠﺨﻴﺶ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﻓﺘﺢ ﻛﻨﺪ. ﺑﺪﻥ ﺑﻲ ﺟﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﻱ ﺗﺨﺖ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻡ.

ﺳﻤﻔﻨﻮﻧﻲ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺧﻴﺎﻟﻢ ﺭﺍ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﺳﺘﺎﻧﺶ ﻓﺸﺮﺩ.ﺑﻠﻨﺪﻡ ﻛﺮﺩ ﻛﺸﺎﻧﺪﻡ ﺳﻮﻱ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻱ ﺑﺎﺯ.ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﻧﺸﺴﺖ.ﻣﻬﺘﺎﺏ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺻﺪﺍﻳﻢ ﻣﻴﺰﺩ.ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺶ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﭘﺮﻳﺪﻡ.ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺩ ﺗﻨﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﻛﺸﻴﺪ.ﻧﺸﺎﻧﺪﻡ ﺑﺮ ﻧﻤﻨﺎﻙ ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎﻱ ﺗﻴﺮﻩ.

 ﺳﺮﻣﺎﻱ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪﻱ ﻛﻒ ﭘﺎﻫﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﻟﻤﺲ ﻛﺮﺩ.ﺳﻜﻮﺕ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺫﻫﻨﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﻱ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﻧﺴﻴﻢ ﻣﻮﻫﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﺷﺎﻧﻪ ﻣﻴﺰﺩ.ﻣﻮﺟﻲ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻢ ﺩﻭﻳﺪ.ﻃﻌﻢ ﺧﻴﺴﺶ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺍﻡ ﻛﺮﺩ.ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ.به بازی امواج پیوستم . ﻣﻮﺟﻲ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﻕ ﭘﺎﻳﻢ ﺁﻭﻳﺨﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻕ ﺭﻓﺖ.ﻣﻮﺝ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺑﻮﺳﻪ ﺍﻱ ﺑﻪ ﺯﺍﻧﻮﻫﺎﻳﻢ ﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺮﻡ ﻓﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩ! ﺑﻪ ﺑﻴﻜﺮﺍﻥ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪﻡ.ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺳـﭙﻴﺪﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﺎﺭﻳﻜﻲ ﺷﺐ ﺟﺎﺭﻱ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﻴﺪﺍﺩ.

خودم را میان دستان دریا رها کردم.دستانش را دور کمرم حلقه کرد.لبخند زدم.سرم را بالا کردم.مرغان دریایی بالای سرم بزمی داشتند.دستانم را به دو سو باز کردم.به پرواز آسوده ی مرغان نگاه کردم . . امواج شانه هایم را لمس کردند.

 ﺻﺪﺍﻱ ﻋﺮﻭﺝ ﻣﻲ ﺁﻣﺪ!ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺍﺯﻱ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺷﻮﺭ ﺗﻦ ﻣﻴﺪﺍﺩﻡ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺷﻲ ﻳﻚ ﺳﻘﻮﻁ ﻫﻮﺱ ﺍﻧﮕﻴﺰ.

ﺗﻨﻢ ﺭﺍ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺳﺮﻣﺎﻱ ﻳﻚ ﻣﻮﺝ . ﺳﻜﻮﻥ ﻭﻫﻢ ﺁﻭﺭﻱ ﺣﺎﻛﻢ ﺑﻮﺩ . . ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻫﻮﺍﺳﺶ ﻧﺒﻮﺩ ! ﻓﻘﻂ ﺗﻦ ﺑﻲ ﺟﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺎﺯﻭﺍﻥ ﺩﺭﻳﺎ ﺳﺒﻚ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ﻃﻌﻢ ﺧﺎﻟﺺ ﻏﺮﻕ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﻣﻴﭽﺸﻴﺪ.

. . .

ﺻﺪﺍﻱ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﻭﻳﺎﻳﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻢ ﻛﺸﻴﺪ.ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﺮﺩﻡ.ﺗﻨﻢ ﺧﻴﺲ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﻳﻢ ﺑﻪ ﺗﻨﻢ ﭼﺴﺒﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﻧﻔﺲ ﻫﺎﻳﻢ ﺳﺒﻚ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻨﻢ ﺳﺒﻚ ﺗﺮ. ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﻣﺤﻜﻢ ﻛﺮﺩﻡ.ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﺩﺭ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺗﺎﻕ ﭘﺮ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﻱ ﺑﻲ ﻭﻗﻔﻪ ﻱ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ.ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎ ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ ﻣﻴﻜﺮﺩ..

نظرات 4 + ارسال نظر
گوینده شنبه 8 تیر‌ماه سال 1392 ساعت 03:17 ب.ظ

آره چیزایی پیدا میکنی که میرسونتت به معنای حقیقی پرواز ..
بسیار زیبا بود..ممنون که هنوز مینویسی .. با داستان هات احساس خوبی میکنم مثل همون حسی که تو از دریا میگیری

گوینده !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
باورم نمیشه که هنوز ان خط خطی هارو میخونی..
ممنون :)
ولی منو با دریا مقاسه نکن!دریا میره زیر سوال :دی

آدم شنبه 8 تیر‌ماه سال 1392 ساعت 07:58 ب.ظ http://33years2.blogfa.com/

گاهی نیاز به شانه های مردانه ای داری
گاهی صدای بی روح مردی از زیبا ترین صدا ها برای تو گوش نواز تر است
گاهی محتاج می شوی به یک آغوش
به یک آغوش پرقدرت یک مرد
و گاهی نیاز داری حراراتت شعلور شود تا بسوزی
آتش بگیری با یک نگاه،با یک بغل،بایک نفس که به نفس تو نزدیک هست
خیلی نزدیک است

سراب شنبه 8 تیر‌ماه سال 1392 ساعت 10:51 ب.ظ

فقط یک غرق کافیست...
نمیدونم به این کار خودکشی میگی یا رهایی یا هرچی ولی فک میکنم دنیا ارزش زنده موندن داره به جای غرق کردن خودت توی دریا بهتره چشم باز کنی و حقایق رو ببینی..ببینی که دنیا زیباتر از اونیه که تو فکر میکنی!

فکر نمیکردم یک داستان اینقدر جدی گرفته بشه..من به این رهایی میگم اما رهایی خیال نه چیز دیگه!
و دنیا و زندگی رو دیدم و میبینم چندان هم زیبا نیست اما میشه دوستش داشت..و من دارم :)

[ بدون نام ] یکشنبه 9 تیر‌ماه سال 1392 ساعت 10:36 ب.ظ

دلم تنگ شد یهو!
چقدر زیبا مینویسید!

میتونم بیشتر ازتون بخونم؟؟

ممنون . هرچه هست همینه!چیز بیشتری ندارم که تقدیم کنم :)

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد